Ευθυμογράφημα

-Πασχαλιά μιθαύρου Κιτσιάρα, του κατάλαβις;

-Θέλου δε θέλου Σιώκα του κατάλαβα. Λες να μην του κατάλαβα κι να σκουθώ την Πασχαλιάτκα κι να πάου στα αμπέλι;

-Που να ξέρου αγαπητέμ, ξέρου γω τί κάντζ ισί.

-Όχι, είμιστι Χριστιανοί ουρθόδουξι, για όνομα του Θεού.

-Μ΄ άκσις να που ιγώ κάτι τέτοιου;

-Ξέρου κι γω. Ιδώ γλέπς, έχασάμι τ΄ αυγά κι τα πασχάλια.

-Πείρις κανά προυκουμένου γκουρμπάνι

-Ιμένα αγαπητέ μη ξέρς καλά. Γάτα δε βάζου στη φουτιά. Μια φουρά του χρόνου έρχιτι η Πασχαλιά, η φαμπλιά μαζέβιτι ούλη, του θέλου πιανούμινου. Τί τσιγκουνιές θα κάνουμι στ΄ αρνί του Πασχαλιάτκου;

-Βρε μια χαρίτσα κάντζ. Δεν ξέρου ιγώ ότι είσι άρχουντας σ΄ αυτά; 

-Αλλά να σι που τουν πόνουμ, μαύρη Πασχαλιά θα πιράσουμι πάλι φέτους.

-Μπά, γιατί;

-Να, έχου μια νυφαδιά που όταν έρχιτι να πιράσουμι ούλοι μαζί την Πασχαλιά σκουτώνουμέστι.

-Σκουτώνισέστι; Γιατί, τι έχτι να χουρίστι; Απ΄ όσου ξέρου την πιριουσία την μοίρασις δίκια σι όλα τα πιδιάς…

-Ά…ααα, δεν είνι αυτός ου λόγους. Αυτό μια χαρίτσα του δέχθκι. Άλλου είνι του πρόβλημα αγαπητέ.

-Τί άλλου να είνι. Μήπους είνι καθουλικιά;

-Όχι, δεν είνι αυτό.

-Τότι; Μη μου πεις ότι είνι μουσουλμάνα μη μπούργκα;

-Όχι βρε αδερφέ, δεν είνι μουσουλμάνα.

-Έ, τότι, τι στου λύκου είνι;

-Να σι που τη μαύρη αλήθεια, δεν ξέρου, αν κι σι τι Θιό πιστεύει, άλλου κουσούρι έχι.

-Άλλου;

-Άλλου, άλλου.

-Αγαπητέ; Μουσουλμάνα δεν είνι, καθουλικιά, απ΄ ότι  λες, δεν είνι. Έ, τότινις ποιό είνι του πρόβλημα.

-Άστου, άμα σι πού, θα σκουθείς να φύγς.

-Φίλτατε, μη με τρελαίνεις;

-Δε θέλου να σι τριλάνου αλλά η νυφαδιάμ είνι, λέι χουρτουφάγους.

-Έ ….εεεεε, έμπλιξις φουκαράμ.

-Αν έμπλιξα λέϊ…ιιι; Η ψυχούλαμ του ξέρι.

-Δηλαδής;

-Τί δηλαδής. Πασχαλιά κι΄ αυτήν μουζκουμένη. Ούτι μιλάει, ούτι λαλάει. Φέρνουμι ιμίς τρόϊρα τ’ αρνί χουρεύουμι, τραγδάμι, τίπουτας αυτήν.

- Μα γιατί; Τί την πιράζι;

-Τ΄αρνί στη σούβλα.

-Μα αφού αυτό είνι του έθιμου, ιμίς τι θα κάνουμι, φασουλάδα θα τρώμι;

-Τί μας φουνάζι, δε λέγιτι σι λέου.

-Τί σας λέει δηλαδής;

-Είστι ιγκλιματίις, είστι αγριάνθρουπι, μας λέει.

-Αλήθεια; Κι σεις τι την απαντάτι.

-Τί να την απαντήσουμι. Τσ΄ λέμι, "κουρτσούλιμ καλό, αυτό είνι του έθιμου. Αν ήταν του έθιμου να ψήσουμι αγκινάρις, θα ψήναμι αγκινάρις, αλλά του έθιμου είνι έθιμου, κι ιμίς τα κρατάμι τα έθιμα".

-Δε μη λες, κρέας τρώϊ;

-Όχι ποιο κρέας. Αφού σι λεου μόνου χουρτάρι τρώι, αν τρώι κρέας μη λες ισί;

-Καλά, κατσίκα είνι κι τρώει χουρτάρι;

-Που λέει ου λόγους βρε αδιρφέ. Την αρέσν τα ραδίκια κι τα ζόχια.

-Να σι προυτίνου κάτι ιγώ, μη όλου του θάρους;

-Να μη προυτίντζ. Λέου ιγώ όχι σι σένα;

-Λοιπόν, να φκιάσι κλέφκου.

-Τί κλέφκου είνι αυτό, δεν του καταλαβαίνου.

-Δε ξέρς τι είνι του κλέφκου;

-Άν εννοείς πως έψναν οι αρματωλοί και οι κλέφτις, αυτό του ξέρου. Που να μη βουιθήσι αυτό ιμένα;

-Δε θα την έχτι να τζιαουνάει καθώς θα ψήντι. Έ, μιτά, όταν θα έρθι η ώρα να φάτι αυτήν δώστι την να φάει τα ζόχια κι σεις δώστιτου να καταλάβι στου κουψίδι.

-Μα γίνονουντι αυτά τα πράματα, αγαπητέ;

-Κι τί θα κάντζ, ήρθι η νύφη να σας κόψι του έθιμου;

-Βρε καλά τα λες ισί, αλλά….

-Τί αλλά. Δεν έχει αλλά, αυτό θα κάντζ κι θα δεις τι ουραία θα πιράστι την Πασχαλιά. Ά, κουκουρέτσι έφκιασις; Γιατί ξέρου ότι είσι ιξπερ στου κουκουρέτσι.

-Μα δε ακούς τι σι λέου; Ο ι κ ο υ λ ό γ α η νύφι.

-Έμ, τότι βάλτι τα χουρτάρια κάτ κι φάτι χουρτάρια. Τι να σι που άλλου. Τι να σι που άλλου. Άντι καλή ανάσταση!

Του Γρηγόρη Καλύβα